Ovaj planinski masiv oivičen je kanjonom reke Drine, a obronci mu se spuštaju ka dolini reke Đetinje gde se oslanjaju na obronke Zlatibora. Tara pripada grupi Starovlaško-raških planina i formirana je iz 3 celine koje su razdvojene sedlima, prevojima i rečnim dolinama. Na Tari se nalazi veliki broj turističkih atrakcija koje privlače turiste iz cele Srbije i regiona.
Kod sela Zaovine pregrađivanjem toka reke Beli Rzav, nastalo je veštačko jezero. Ovo jezero je napravljeno u periodu od 1975.-1983. godine i njegova najveća dubina je 110m, dok se površina jezera nalazi na 881,5 m.n.v.. Pored Belog Rzava, dopunjuje ga i Konjska Reka. Vertikalnim cevovodom povezano je sa reverzibilnom hidroelektranom „Bajina Bašta“ čija je akumulacija. Ukoliko je Drina niskog vodostaja, jezero se prazni i pokreće turbine u hidroelektrani, dok se u slučaju viška vode i poplava voda pumpa iz Drine u Zaovinsko jezero. Zbog ovih dešavanja dolazi do velikih oscilacija nivoa vode u jezeru.
Sokolina je visoravan sa velikim livadama koje su okružene šumama jele, smrče i bukve. Nalazi se na oko 8km udaljenosti od Kaluđerskih bara. Teren je pogodan za duge šetnje i biciklizam, dok je kombinacija nadmorske visine i atmosferskog pritiska idealna za lekovitost kod plućnih bolesti. Ovo je nasuvlji deo Ravne Tare koji je osunčan i zaštićen od vetrova na nadmorskoj visini od 1.000,00m. Kako je magistralni put na samoj ivici područja Sokoline, ona je odvojena od tranzita i turističkih centara. Na nekih 1,5km od centra Sokoline nalazi se vidikovac Sokolarica sa koga se pruža pogled na kanjon reke Rače. Struktura i oblik stena su pogodni za alpinizam.
Na 10km od Mitrovca nalazi se vidikovac Banjska stena, do koga vodi vidno obeležen put. Sam naziv nastao je zbog Banjskog vrela, vrela kraškog porekla temperature 4 ℃, koje izbija u podnožju vidikovca. Stanovnici su ovu vodu koristili zimi jer je uvek bila topla, pa otuda i sam njen naziv – od turske reči za toplu vodu, Banja. Ovo vrelo je izgradnjom jezera Perućac potopljeno. U podnožju vidikovca je sipar Banjsko točilo kojim su u 19. veku transportovali drvo otiskujući stabla nizvodno do mesta gde su ih zakivali u splavove i spužtali niz Drinu. U ovom 1.300,00 metara dugom siparu danas se nalazi veliki broj retkih biljnih vrsta.
Ovaj kompleks koji pripada manastiru Rača, nalazi se na samo 2.5 km od centra Kaluđerskih Bara. Ovo je deo Nacionalnog parka Tara na kome su nekada bile manastirske građevine koje je između dva svetska rata podigao Zaharije Milekić, tadačnji iguman manastira. Kompleks se sastojao od planinske kuće, stare kuće i spratne vile, koje su ukupno imale 60 kreveta i važile za prve turističke objekte na Tari. 1943. godine ove građevine opljačkane su i spaljene od strane Bugara.1973. godine manastirsko bratstvo na čelu sa igumanom Hrizostomom, koji je bio starešina manastira, započinju izgradnju kapele i kuće sa sobama za prenoćište. 1977. godine objekti su osveštani, a nekoliko godina kasnije sazidan je još jedan manji objekat gde se nalazi suvenirnica.
Tepih livada je lokalitet na nekih 500m od Mitrovca na Tari i deo je prirodnog rezervata „Crveni potok“. Ovaj rezervat je dobio ime po potoku koji kroz njega protiče a u čijem gornjem toku se nalazi zemljište od crvene ilovače, pa on dobija crvenu boju. Što se tiče rastinja, očuvane su prašumske šume i obstao je mešovitom šumom smrče, jele, jove i Pančićeve omorike. U samom središtu rezervata je tresetna površina Tepih livada, koja je dobila ime usled mekoće podloge i njenog utonuća pod težinom pri čemu imate osećaj hodanja po tepihu. Ova pojava nastala je usled zadržavanja površinske vode na vodoneporopusnom zamljištu.
