Istorija Marakeša

Marakeš je sjajna zvezda severa Afrike i Maroka. Grad je osnovao 1062 godine Jusuf ibn Tašfin, vođa marokanskog carstva Almoravid. Takođe se smatra jednim od najistaknutijih lidera zemlje, koji je promovisao učenje islama u celoj zemlji. Marakeš je postao glavni grad vladavine Almoravida.

Novi verski pokret pod nazivom Almohads zauzeo je grad Marakeš  1147. godine, a kalif Almohada Abd al-Mu’min odbio je ući u grad jer je tvrdio da džamije u Marakešu nisu pravilno usmerene. Nekoliko godina kasnije, Abd al-Mu’min je naredio da se izgrade dve džamije, od koji je jedna džamija Koutoubia, nastala inspirisana andaluzijskom islamskom arhitekturom. Skoro vek kasnije, godine 1230. al-Ma’mun iz dinastije Marinidi, zauzeo je Marakeš. Ubrzo nakon toga, njegov brat Abu Yusuf Yaqub prisilio je Almohade da se povuku u planine, a dinastija Marinidi su vladali Marakešom naredna dva veka. Za vreme vladavine ove dinastije glavni grad je premešten u Fes, pri čemu je Marakeš izgubio na značaju.

Dinastiju Marinida zamenili su Vatasidi, a njih su protjerale porodice Šarifi koje su bile u direktnoj rodbinskoj liniji sa prorokom Muhamedom i njegovom kćerkom Fatimom. Ista dinastija je vladala i u Egiptu izvesno vreme.

Marakeš je kao i zemljau kojoj se nalazi pretrpeo brojne upade raznih osvajača, kao što su Francuzi, Španci i Portugalci. Maroko je uvek bio zemlja bogata prirodnim resursima koje su osvajači hteli da zauzmu i otmu od prirodnih vlasnika tj Marokanaca. Nazavisnos Maroko je proglasio 1956 godine, ali se kontrola koju su veropske zemlje ćelele da održe u zemlji nastavljala. I danas nije puno drugačije. Godine 1911 Rabat postaje glavni grad Maroka a Marakeš ostaje njegov strateški, kulturni i turistički centar. Inače planine Atlas su jako bogate mineralima odakle se masovno isti izvoze uglavnom za zemlje Evrope.

Marakeš je predivan grad koji vredi posetiti i osetiti kulturu ljudi koji su beskrajno ljubazni sa svim posetiocima.