Naši posetioci bi mogli da se zbune kada bismo im rekli da se Kazanjski sabor ne nalazi u Kazanju već na jednoj od najlepših lokacija u centru Sankt Peterburga. Sabor je posvećen Kazanjskoj devici, jednoj od najpoštovanijih ikona u Rusiji. Gradnja sabora je započeta 1801 godine a trajala je celu deceniju što je u potpunosti opravndanu uzimajući u obzir veličinu katedrale. Kazanjski sabor je rađen po uzoru na baziliku Svetog Petra iz Vatikana (zapravo Kanjaski sabor se smatra identičnom kopijom Vatikanske katedrale). Glavni arhitekta je bio Andrej Vornikin.
Iako idejni nacrt Vornikina nije bio među prvima koji su se pojavili za ovako kolosalan projekat, ipak je usvojen. Sabor je u potpunosti rađen u imperijalističkom stilu koji je bio dominantan stil u Zapadnoj Evropi. Impresivna glavna vrata sabora su urađena u bronzi i predstavljaju repliku čuvene firentinske krstionice iz dvanaestog veka. Unutrašnjost sabora podseća na ogromanu balsku dvoranu (dimenzije dvorane: 69 metara dužine i 62 metra visine). Najčuveniji slikari I skulptori su bili angažovani za rad na mozaicima i celokupnom unutrašnjem dekoru. Uticaj katoličke crkve je bio više nego očigledan. Ideja Romanovih je bila da se dovede strani uticaj u tradicionalnu Rusiju što je izazvalo protivljenje ruske pravoslavne crkve. Uz žučne rasprave da Kazanjski sabor nije nosilac pravoslavnih vrednosti, Ruska pravoslavna crkva nije želela da sabor prihvati pod svoje okrilje. Ipak, Romanovi su bili ti koji su vladali Rusijom i njihova reč je bila poslednja. Ruska elita je obožavala novi uticaj koju je carska porodica donela u Rusiju. Čak je važno napomenuti da je “zvanični jezik” na dvoru bio francuski dok su ruskim jezikom govorili siromašniji slojevi i seljaci.
Nakon rata sa Napoleonom, sabor je transformisan u memorijalni spomenik (u čast velike pobede na Napoleonom i njegovim trupama) gde je sahranjen jedan od najvećih generala Rusije, general Kutuzov koji je potukao Napoleona i svom narodu doneo veliku pobedu.
Godine 1837 postavljene su dve bronzane statue ispred sabora; jedna predstavlja generala Kutuzova a druga generala Barklaja de Tolija (ruski general škotskog porekla).
Nakon boljševičke revolucije sabor je zatvoren, a godine 1932 pretvoren je u muzej religije i ateizma. Godine 1992 u Kazanjskom saboru je održana prva liturgija, dok se nekoliko godina kasnije sabor vratio u ruke ruske pravoslavne crkve.
Važno je napomenuti da se na mestu na kom se danas nalazi Kazanjski sabor nekada nalazila crkva posvećena rođenju presvete bogorodice. Godine 1773 mladi carević, Pavle Petrovič, se oženio u ovoj crkvi. Ubrzo posle ovog događaja crkva je srušena kako bi na njenom mestu bila podignuta mnogo veća i značajnija katedrala – Kazanjski sabor.
Ulaz u Kazanjski sabor je besplatan.
Radno vreme Kazanjskog sabora je svakim danom od 7:00h do 18:00h.
