Kongresni trg je jedan od centralnih trgova u Ljubljani. Ovaj trg je sagradjen 1821. godine. Za vrijeme komunizma ovaj trg je zvao Trg revolucije, pa kasnije Trg oslobodjenja. Stanovništvo je tada i dalje koristilo stari naziv, Trg Revolucije. Tokom istorije je imao simboličnu ulogu. 29. Oktobra 1918. godine, na trgu su se odigrale masovne demonstracije i tu je proglašena nezavisnost od austrougarske vlasti i uspostavljena je kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca. Godine 1945, predsjednik Jugoslavije, Josip Broz Tito, je tada prvi put posjetio Sloveniju nakon II Svijetskog rata i upravo na ovom trgu održao govor.
Na istom trgu su 1988. godine, održane demonstracije koje su označile početak Slovenačkog proljeća, pa je 1991. godine, na ovom trgu Slovenija proglasila nezavisnost.
Nekoliko važnih zgrada se nalazi ovdje, kao što su: crkva Svete Trojice, zgrada kazina, zgrada Slovenske filharmonije, rektorat Slovenskog univeriteta. Tu se nalazi i statua austrijskog feldmaršala Jozefa Redetzkia. Trg je prelijepo mjesto za uživanje, šetnju, za kafu ili za ručak.
Park zvezda je dio Kongresnog tgra, a sa leve I desne strane trga su zgrade. Spomenik Sidro čini park bogatijim, podignut 1954.godine I zahvalnost se duguje slovenačkom kapetanu Branku Velkaverhu. Pre toga, oko godinu dana stajao je bronzani konjički spomenik jugoslovenskom kralju Aleksandru I Karađorđević, međutim italijani su ga uklonili nakon okupacije Ljubljane tokom Drugog svetskog rata.
Na južnom delu trga nalazilo se javno parkiralište ali je 2011. godine pretvoreno u pešački prostor. Parking je zamenjen garažom za parking od 720 mesta.
Tokom obnove trga, vremenom su se uklonile neke od Plečnikovih izvornih palata, a tokom gradnje su neke stare zgrade u okruženju počele da dobijaju pukotine. ZVanično otvaranje rekonstruisanog trga se desilo 3. jula 2011. godine kada su izvedene Malerove simfonije, gde su bili orkestri iz Ljubljane i Zagreba i drugih horova kojima je dirigovao Valerij Gergijev.
Defintivno ovo je jedno od nezaobilaznih mjesta u Ljubljani.
Autor teksta:
Bojana Pantić - dopisnica za grad Ljubljanu
Photo credit: Dunja Wedam
