Rimski bunar na Kalemegdanu

Rimski bunar predstvlja jedan od dragulja beogradske tvrđave i zasigurno mesto za čiju su posetu zainteresovani brojni turisti. Brojne misterije vezane za rimski bunar nisu ni danas odgonetnute što posetu ovoj atrakciji čini još zanimljivijom. Posetiocima bunar se može činiti sasvim običnim ali nakon što se upoznaju sa istorijom i čuju priče vezane za bunar sigurni smo da će promeniti svoje mišljenje.

Rimski bunar predstavlja jednu od najvećih misterija Kalemegdana. Pošto se Beograd vekovima nalazio na granici Austrougarskog i Otomanskog carstva, gradom su naizmenično vladali Austrijanci i Turci. Prema zvaničnoj istoriji rimski bunar su sagradili Austrijanci nakon što su Beograd preuzeli od Turaka (između 1717. godine i 1731. godine). Imajući na umu da su Beograd zatekli izgrađenog u orijentalnom stilu, Austorugari su započeli kolosalne projekte kako bi ga transformisali u evropski grad prepun građevina u baroknom stilu.
Prema ovoj verziji austrougarski inženjeri su započeli kopanje bunara sa ciljem da osiguraju snabdevanje grada vodom u slučaju opsade. Kopali su toliko dugo da su želeli u nekoliko navrata da odustanu. Nakon što su došli do dubine od 60 metara gde su naišli na sloj nepropusne stene (sloj ispod nivoa vode reke Save) odustali su od kopanja. Nakon izvesnog vremena voda je počela da se pojavljuje u iskopanom bunaru, najverovatnije dolazeći iz podzemnih voda okolnog zemljišta.

Neverovatna konfuzija se razvila oko nastanka rimskog bunara iz razloga što prethodno navedena priča nije jedina istorijska verzija, što često ostavlja porstor za maštu postilaca. Prema pojedinim dokumentima rimski bunar su Austrijanci samo rekonstruisali jer je on sagrađen znatno ranije.
Iako ne postoje pisana dokumenta koja bi potvrdila nastanak rimskog bunara u vreme vladavine Rimskog carstva, pojedinci smatraju da su Rimljani pokušali da iskopaju bunar u sklopu zidina svog castruma (tipično rimsko utvrđenje) zbog mogućnosti opsade grada.
Spominju se brojni istorijski događaji i kontradiktorne priče originalnoj verziji:
Biograf Stefana Lazarevica je spominjao sličnu strukturu na istom mestu koja je u četrnaestom veku služila kao mesto za skladištenje hrane.
Postoji takođe veoma interesantna priča o ovom bunaru iz 1494. godine. U to vreme Beograd je bio u rukama Austrougarske. Veliki broj zaverenika je organizovao zaveru kako bi se Beograd predao u ruke Turcima, naravno za veliku sumu novca. Ipak zavera je otkrivena a njeni organizatori su surovo kažnjeni. Ukupno 37 zaverenika su spušteni u bunar i ostavljeni tamo bez vode i hrane. Nakon izvesnog vremena, kada su se Austrougari uverili da su zavernici postali očajni u svojim mukama, bacilli su im nekoliko noževa kako bi se pobunjenici međusobno poubijali i izjeli.
Turski putopisac Ćelebija je takođe spominjao strukturu sličnu rimskom bunaru koja je služila kao silos za žito 1660. godine.

Nakon značajnih rekonstrukcijskih radova, rimski bunar na Kalemegdanu je otvoren za javnost. Iz sigurnosnih razloga samo gornji deo bunara može biti posećen. Potrebno je da posetioci imaju na umu da imaju dva para stepenica koje vode do vode. Projektom je predviđeno da jedan par stepenica koriste nosači koji silaze do vode, dok bi se drugim stepenicama isti vraćali na površinu. Ovim putem se sprečavalo nepotrebno mimoilaženje vodonoša na uskim stepenicama bunara. Duž stepenica su projektovana i brojna udubljenja u kojima su nekad bile smeštene baklje i koja su takođe služile kao mesto gde bi se radnici odmorili za vreme napornog posla.

Cene karata za rimski bunar na Kalemegdanu
Regularna cena karte je: 120RSD.
Snižena cena karte (penzioneri i studenti) je: 60RSD.
Posetiocima savetujemo da provere cene karata i radno vreme na zvaničnom sajtu rimskog bunara na Kalemegdanu.

Radno vreme rimskog bunara na Kalemegdanu
Od ponedeljka do nedelje radno vreme je: 11:00-19:00h.



Interesantne činjenice

• Jos jedna zagonetka rimskog bunara je da nivo vode u njemu raste tokom sušnih perioda kada nivo vode reke Save opada. Ovaj podatak i dalje predstavlja misteriju za naučnike.
• Za vreme Drugog svetskog rata tri nemačka ronilaca su poslani u bunar kako bi ga istražili jer se skladište municije nalazilo blizu i iz razloga što su kružile priče kako se rezerve zlata okupirane Kraljevine Jugoslavije nalaze u ovom bunaru. Nijedan od trojice ronilaca nije se vratio živ iz bunara.
• Šezdesetih godina grupa ronilaca je istražila rimski bunar. Među brojnim novčićima i predmetima našli su nekoliko zivotnjskih i dva ljudska skeleta.
• Godine 1954. ljubomoran muž je ubivši svoju suprugu bacio njeno beživotno telo u bunar. Kada je zločin otkriven grupa ronilaca je krenula u potragu za telom. Ekspedicija ja bila neuspešna. Telo unesrećene žene je isplivalo na površinu desetak dana kasnije a ronioci nisu mogli da objasne kako je moguće da nisu uspeli da vide telo žene u relativno malom bunaru.
• Veruje se da je rimski bunar dobio svoje ime u vreme kada su Austrougari izvodili obimne radove rekonstrukciju Beograda, iz razloga što su se smatrali naslednicima velikog Rimskog cartsva.
• Godine 1882. za vreme krunisanja u Sabornoj crkvi dve žene su pokušale da ubiju kralja Milana Obrenovića. Nakon neuspelog atentata jedna od zaverenika Lenka Knićanin je bila zatvorena u rimskom bunaru. Nakon izvesnog vremena Lenka i žandarm koji ju je čuvao su pronađeni mrtvi.
• Pojedinci bi otisli toliko daleko da tvrde da je Orfej (lik iz grčke mitodologije) na svom putu ka Hadu, da bi spasio svoju voljenu Euridiku, koristio ovaj bunar kako bi došao do podzemnog sveta.