Istorija Londona

London su zapravo osnovali Rimljani a ime koje su dali ovom gradu bilo je Londinium. U to vreme, govorimo o IV veku, London je imao oko 50.000 stanovnika, a ovako gusto naseljen grad je bio zbog blizine i važnosti njegove glavne luke. Tokom V veka desile su se brojne invazije Anglosaksonaca čiji je cilj bio zauzimanje ovog područja. U VIII veku London postaje glavni grad Kraljevine Eseks.

Tokom IX veka Engleska je pretpela brojne napada Vikinga pri čemu ni London nije bio pošteđen. U ovom području su se nastanili danski doseljenici koji su u mnogome doprineli trgovinskom razvoju grada. Počele su se otvarati brojne prodavnice, lokalne zanatlijske radnje, a London je postao glavno urbano središte Engleske. Potencijal grada je privukao i danskog kralja Alfreda Velikog koji je 886 godine zvanično zauzeo London.

Godine 1067 novokrunisani kralj Engleske Vilijam od Normandije (nakon osvajanja Engleske od strane Normandije) uspostavio je englesko pravo, zakone i privilegije unutar grada. Londonski toranj je izgrađen za vreme vladavine kralje Vilijama.
Godine 1199 kralj Džon je ojačao lokalnu samoupravu a 1215 godine u gradu je ustanovljen zakon po kom je London mogao birati svake godine drugog gradonačelnika.

London nije bio glavni grad Engleske. Važno je napomenuti da dugo Engleska zapravo I nije imala glavni grad. Korak ka tome da ovo mesto pripadne Londonu je bilo preseljenje institucija vlade Engleske u Vestminster, u blizini Londona. Ovaj čin kao i porast trgovine u gradu bili su dva glavna faktora koja su išla u prilog usponu Londona i njegovom imenovanju za glavni grad.

Tokom XIV veka London I njegova glavna luka postaju cetralno mesto cele Evrope za distribuciju dobara. Tokom XV veka sve bilo podređeno trgovini tekstilom. Trgovinska ekspanzija je dovela do naglog porasta stanovništva – u VIII veku London je imao oko 100.000 stanovnika a sredinom XVII veka više od 500.000 stanovnika. Krajem XVII veka London je pogodila velika kuga pri čemu je umrlo preko 70.000 ljudi. Glad je zavladala gradom kao i jako loši uslovi života. Godine 1666 London je pogodio veliki požar u kom je izgoreo veći deo grada. Sa obnovom se relativno brzo krenulo ali je ista trajala decenijama. U periodu obnove grada zdanja kao što je katedrala Svetog Pavla je podignuta kao I brojne druge monumentalne građevine koje su doprinele razvoju grada kao kulturnog i društvenog centra tadašnje Engleske.

Na razvoj Londona uticao je razvoj finansijskog sektora i otvaranje Enegleske banke 1694 godine. Ovo je bila druga centralna banka na svetu, posle švedske banke, a predstavljala je odličnu osnovu za razvoj I značaj London do danas.
Većina trenutnog Londona je iz viktorijanskog perioda. Sve do ranih godina XIX ceka, glavni grad bio je ograničen na granice prvobitnog rimskog grada, Londiniuma i bio je okružen zelenim poljima. Kasnije je industrijska revolucija privukla milione ljudi u London. Međutim zbog prenatrpanog stanovništva posledice epidemije kolere iz 1832 godine su bile katastrofalne.

Tokom XIX veka broj stanovništva se povećao na 4,5 miliona, dok se u XX veku popeo na preko 6 miliona. Krajem devetnaestog vijeka London je postao glavni međunarodni trgovinski i financijski centar.
Broj stanovnika glavnog grada počeo je opadati na kraju Prvog svetskog rata i pao je ispod 3,5 miliona do 1950 godine. Suprotno tome, prigradsko područje je stalno raslo. Godine 1963. napravljena je nova divizija Londona koja se sastojala od starog grada i 32 gradske četvrti.

Danas London ima oko 9 miliona ljudi. Ovo je multinacionalan i multikulturalan grad u kom žive ljudi iz celog sveta.