Postoje mnoge netačne, odnosno, neprihvaćene glasine o tome ko je prvi podigao Sahat kulu a jedna od njih je da je to bio Ibrahim Šarić 1636 godine odnosno njegova supruga Fatima kao Ibrahimovu zadužbinu. Glasina je zasnovana na osnovu toga što je Ibrahim naredio da se daju po 3 akče onoj sanaciji koja vodi brigu o satu na kuli i da se dnevno troši po jedna akča za ulje i drugo potrebno za održavanje sata na njoj.
Alija Rizvanbegović, mostraski vezir, je naručio jedno zvono za tu kulu od dalmatinskog namjesnika u Zadru 1838 godine. Zvono je bilo teško 468 funtu (1 funta=453,59 grama). Opštinske vlasti su 1892 godine naredile da sat kuca po alaturka vremenu. Sat je po tom vremenu kucao sve do 1926 godine kad se pokvario i nikad više nije popravljen. Za vrijeme Drugog svjetskog rata 1943 godine sat je pao na zapadnu susjednu kuću. Godine 1945 zazidana su vrata na kuli i kula je bila zatvorena. Zvono sa zvonika skinuto je za ratnu namjenu zbog potrebe za željezom austro-ugarske vlasti 1917 godine.
Nakon građanskog rata zvonik je nazvan Sahat kula i obnovljen je 1999 godine. Satni mehanizam nije u funkciji a 2004 godine proglašen je nacionalnim spomenikom Bosne i Hercegovine. Sahat kula ima oblik prizme. Stari zvonik je od lomljenog kamena a krov je u obliku piramide. Duž cijele fasade pojavljuje se kameni istak. U kuli je unutrašnje stubište. Osvjetljuju ga tri uska otvora na južnoj fasadi a ulaz su jednokrilna vrata od drveta. Dovratnik ima izgled četiri prizme. Kula ima još jedan ulaz na zapadnoj fasadi. Nekad je imao vjersku namjenu, zatim je služio kao stambeni objekat a današnja vremena dočekao je u ruševnom stanju. Kula je visoka je 16 metara i četvrtastog je oblika.
Autor teksta
Amila Hasečić - dopisnica za grad Mostar
Kontakt: [email protected]
