Most uzdaha je jedna od najpoznatijih i najfotografisanijih turističkih atrakcija Venecije. Najočigledniji razlog je njegova blizina samom centru grada, kao i njegova izuzetno interesantna priča koja ostaje urezana u pamćenju turista, koji ga se uvek sećaju pošto se vrate kućama.
Most uzdaha je sagrađen 1602. godinie voljom venecijanskog dužda Marino Grimani-a sa ciljem povezivanja Duždove palate sa novoizgrađenim zatvorom. Takozvani Novi zatvor (prigioni nuovi) koji je sagrađen 1580. godine premošćuje kanal Rio di Palazzo i spaja palatu sa zatvorom.
Most je sagrađen od istarskog mermera u baroknom stilu, kompletno zatvorene konstrukcije koja bi sprečila ma kakav pokušaj bekstva očajnog osuđenika. Most je služio kao koridor kojim su robijaši iz zatvora sprovođeni do palate u kojoj bi bili mučeni i ispitivani, a zatim vraćani u zatvor.
Interesantno je da most svoje ime duguje periodu romanticizma, čiji su predstavnici tvrdili da se, navodno, mogu čuti uzdasi zarobljenika koje su ispuštali tokom prelaska mosta i poslednjeg pogleda na slobodu i lagunu.
Intresantne činjenice
Nije bilo teško završiti u zatvoru tokom vladavine Venecijanske republike. Zbog razvijene mreže doušnika koji bi dojavljivali ma kakav zločin ili nasilje kojem su prisustvovali ili za koje su čuli, zakon je vladao i bez potrebe za današnjom visokom tehnologijom.
Obroci zatvorenika su se sastojali isključivo od hleba, vode i vina. Hleb se skoro nije moga jesti, jer su vešti venecijanski trgovci, koji su snabdevali zatvor, izbegavali da koriste kvasac, a zatim su hleb natapali vodom, da bi na težini uspeli da osiguraju visoku zaradu. Sa druge strane, vino je prvo razvodnjavano od strane trgovaca, a zatim i od strane čuvara zatvora koji su bili poznati po svom cugu.
Neki od zatvorenika bi ostali u zatvoru i po odsluženju svoje kazne. Po odsluženju kazne u Veneciji, zatvorenici su bili u obavezi da nadoknade troškove suđenja kao i svoje zatvorske kazne, tako da su oni plitkog đžepa ostajali u zatvoru. Ipak, u gradu su organizovane dobrotvorne organizacije koje bi pokušavale da prikupe sredstva za otplaćivanje ovih dugova i konačno oslobađanje zatvorenika.
Najpoznatiji zatvorenik venecijanskog zatvora svih vremena bio je pisac, filozof, tajni agent, ali ponajviše ljubitelj svih žena - Đakomo Kazanova. Kazanova je završio u zatvoru 1756. godine optužen za raskalašan život i prevaru i to u delu zatvora pimbi (olova) koji se nalazi u potkrovlju građevine koje je prekriveno krovom od olovnih ploča (piombo-olovo), što je bila sekcija zatvora rezervisana za prestižne zatvorenike. Ovaj deo zatvora se smatrao izuzetno bezbednim, tj. da se iz njega nije moglo pobeći. Ipak, Kazanova je zajedno sa jednim saučesnikom, uspeo da podigne jednu olovnu ploču i da se popne na krov. Preko krova je uspeo da se spusti u dvorište palate gde ga je primetio jedan od noćnih čuvara. Zbunjeni čuvar, ubeđen da je Kazanova jedan od zalutalih posetilaca palate koji je ostao zaključan po isteku radnog vremena, mu je otključao vrata i pustio ga na slobodu.
